Gecikmiş bir ''yol ''yazısı

Yol-yola çıkmak ne heyecan vericidir bir çoğumuz için.Hele benim gibi menzile varmaktan çok yolun kendisini sevenler için.Kimilerine stres yaşatır, belki telaşlandırır,çekilmez gelir.Oysa ben yol hiç bitmesin isterim.Yalnızsam hele birde hesap günüdür kendimle-benim.Derin bir tefekkür hali, bir çeşit meditasyon hemde.Dinlendiren arındıran, yenileyen.Geçtiğim,durakladığım yerlerde bakarım etrafıma köy kasaba şehir her neyse. Seyrederim insanları.Nasıl hayatlar yaşadıklarına dair izler görürüm yüzlerinde.Şükrederim ıssız bir yerden geçerken.Kendimi orada hayal ederim.Evlerin içlerini düşünürüm penceresinden ,perdesinden.Her evin hikayesini... Acıları sevinçleri düşleri... Onlar hayat oyunlarını oynarken ben sahnenin orta yerinden geçip giden varlığı farkedilmeyen bir yabancı gibi hissederim.Onlar devam eder bana neler hissettirdiklerini hiç bilmeden..
Çok eğlenceli yol hikayelerim de vardır benim.Turist zannedildiğim de olmuştur yolda kalmışlığımda.Yanıma yoldan yoldaş almışlığım da.Karanlık bir vakitte korkuyu dizlerimde hissettiğim de.Baharda yolllarda olmak ne tadına doyulmaz bir zevktir bilirmisiniz.?Siste, karda kaldınızmı hiç? Severim yolları yolculukları. Hem içime hem dışarıyadır yolculuklarım benim.
Uzun yollara gideceğim yine yakında, uzun bir aradan sonra.Yol hikayeleri biriktireceğim yeniden.Yazarım belki bir gün buradan.
Yolunuz açık olsun dostlar.
@sufistik